Afscheid nemen binnen je team
Afgelopen week een telefonisch coachgesprek. Een van mijn zakelijke contacten aan de lijn over de druk die afscheid nemen in Corona tijd legt op de manager. Ze bevindt zich in de situatie dat er bij haar werkgever en binnen haar afdeling afscheid genomen moet gaan worden van mensen uit haar team. Corona ...beperkingen hebben de afgelopen maanden voor een niet aflatende stroom onmogelijkheden en beperkingen gezorgd binnen de branche waar ze werkt. U kent ze wel die branches waar sinds half maart de wereld anders draait: horeca, training en opleiding, reisbranche en ga zo maar door. Je staat er misschien niet direct bij stil als consument, maar dit is waar harde klappen beginnen te vallen. Het lukt niet meer om iedereen aan boord te houden, met de vooruitzichten zoals ze voor ons liggen voor het komende jaar, moeten dingen anders georganiseerd gaan worden. En dat kost werkplekken.
Haar zorgvuldig opgebouwde salesteam, scherp als een mes, klaar voor elke klant, valt op deze manier uit elkaar. De afgelopen maanden telkens weer met de opdracht om binnen de regels alles te organiseren zoals het nog wèl kon, annuleren wat niet mogelijk was en verzetten naar betere tijden leken de oplossing.
De flexibiliteit van het team is enorm getest en heeft laten zien dat het werkte. Telkens weer in contact blijven en in verbinding met je klant zorgen voor een passende oplossing binnen alle beperkingen gaf iedereen vleugels. Niemand werd ziek, de motivatie was hoog, als samenwerkend team konden ze alles aan vanuit huis en soms op kantoor.
Totdat de onheilstijding van bovenaf de afdeling bereikte. Onmacht en een onwezenlijk gevoel maakten zich van de manager meester. Het is hard. De helft van haar team moet eruit. Of ze dat nou wilde of niet. En dat is slikken.
Het nieuws brengen is natuurlijk al een ding, want hoe laat je mensen gaan waar je blij mee bent en die een bijdrage leveren aan het geheel? Het tweede vraagt in deze tijden om evenveel flexibiliteit: hoe nemen we passend afscheid? We kennen allemaal de regels inmiddels. En met elke aanscherping blijft er minder over wat wèl kan.
Het belangrijkste is, zoals met alles, de erkenning van wat er is. Hoe stom en vervelend het is dat dit moet gebeuren en hoe verdrietig. Dat gesprek is van wezenlijk belang voor het proces van goed afscheid nemen. De manager die altijd tussen 2 vuren instaat voelt de spagaat: het team wat gehavend is en de direct leidinggevende erboven zit waar deze beslissing is gevallen. Het gevoel van onmacht dat dit buiten je om gaat, blijkbaar. Dat vraagt laveren tussen je gevoel en je hoofd.
Het is fris om uit te spreken wat het met jou doet, je blijft ten slotte ook mens. Dat inzicht gaf deze manager al een diepe zucht van verlichting. Ja, inderdaad, het deed haar ook veel en ze wilde zich sterk houden voor het team en als boodschapper binnen de organisatie.
Tegelijkertijd met dit inzicht gaf het ook ruimte in haar hoofd om samen te bespreken hoe een mooi afscheid van deze medewerkers gemaakt kon worden, binnen alle regels. Hoe ze haar medewerkers kon danken voor hun bijdrage in de jaren dat ze voor deze afdeling hadden gewerkt. Of die bijdrage nou groot of klein was, veel of weinig verschil had gemaakt, veel uren omvatte of juist weinig, het maakt niet uit. Elke bijdrage is zicht- en voelbaar in het geheel van de afdeling. Een mooi afscheid zou het worden, zelfs online.
Opgelucht en met een goed gevoel bij haar taak, konden we ophangen.